Xa comezaron a retirarme algunhas grampas da cabeza, abondan as cicatrices... teño estrañas sensacións no interior da cara pola cantidade de titanio instalada, a sensibilidade da pel é rara e a mandíbula segue a darme problemas... A respiración a levo ben e cada día estou mellor. Mágoa o do ollo; agora teño que levar sempre tapado un dos ollos, alternando un día o bo e outro o malo, para evitar a visión dobre que xa é exaxerada... e polo tanto insoportable.
Ademais sego a perder peso diariamente, e xa van case oito quilos menos do meu peso, minguando ata un aspecto corporal que nin por asomo tiven nunca.
Así as cousas, esta vez non estou tan ben de ánimos, pero teño moitas gañas de que poñan a data da seguinte operación, que espero sexa canto antes, para enfilar unha recuperación que de momento segue moi lonxe. As forzas fraquean, pero ninguén me dixera que isto ía ser doado, así que sigo confiado en que todo vai saír ben.
Grazas a todos polos ánimos recibidos neste mes tan duro!
Ningún comentario :
Publicar un comentario