11/07/15

Evolución tras un mes do meu accidente

   Hai un mes do meu accidente, levo catro días por casa dende que saín do hospital tras a segunda operación (30 de xuño). As noticias ao saír non foron tan boas como gustaríame. Terán que facer cirurxía no ollo, pois non quedou ben, aínda que non o confirmarán ata a vindeiro xoves, pero eu xa me fixen á idea. A reconstrución da parte ósea parece ser que quedou ben e os cirurxiáns maxilofaciais están satisfeitos, coas reservas típicas de seguir evolución e resultados a máis longo prazo.
    Xa comezaron a retirarme algunhas grampas da cabeza, abondan as cicatrices... teño estrañas sensacións no interior da cara pola cantidade de titanio instalada, a sensibilidade da pel é rara e a mandíbula segue a darme problemas... A respiración a levo ben e cada día estou mellor. Mágoa o do ollo; agora teño que levar sempre tapado un dos ollos, alternando un día o bo e outro o malo, para evitar a visión dobre que xa é exaxerada... e polo tanto insoportable.
    Ademais sego a perder peso diariamente, e xa van case oito quilos menos do meu peso, minguando ata un aspecto corporal que nin por asomo tiven nunca.


   Así as cousas, esta vez non estou tan ben de ánimos, pero teño moitas gañas de que poñan a data da seguinte operación, que espero sexa canto antes, para enfilar unha recuperación que de momento segue moi lonxe. As forzas fraquean, pero ninguén me dixera que isto ía ser doado, así que sigo confiado en que todo vai saír ben.

   Grazas a todos polos ánimos recibidos neste mes tan duro!
 

Ningún comentario :